Countryside break: de landschapskamer
Een paar weken geleden kregen we een persbericht met als titel, in vetgedrukte letters, HOI, ofwel; Herbergier Oppert Iets. Nu krijgen we wel vaker persberichten maar deze trok direct onze aandacht, met name door de foto direct onder de titel. We zagen een hotelkamer, opgetrokken uit hout, staal en glas met een prachtig weids uitzicht. De kamer was mooi in al zijn eenvoud, het was duidelijk dat het landschap de hoofdrol speelde en de naam landschapskamer is dan ook meer dan toepasselijk. We werden benieuwd naar het verhaal erachter. In gesprek met eigenaar en initiatiefnemer Harald Droste.
Harald Droste noemt zichzelf herbergier, geen hoteldirecteur, hoewel hij klassiek geschoold is, hij heeft de Hogere Hotelschool afgerond. ‘Ik heb een fout gemaakt die veel mensen maken, ik heb mezelf verloochend’, aldus Harald. Hij is geboren en getogen in de herberg, het was het café van zijn ouders. Op de hotelschool leerde hij een ‘kunstje’, zoals hij het zelf noemt. Na die opleiding werkte hij in Amerika, bij een aantal gerenomeerde hotels en stond ook op het punt om in Sydney te gaan werken, de jonge, vrije man die hij was, toen zijn vader belde met de vraag of hij de zaak over wilde nemen. Mensen verklaarden hem voor gek maar iets in hem zei dat hij die kans moest nemen. Hij nam het hotel over en paste datzelfde kunstje weer toe; er moest een mooi restaurant komen, met goede koks maar al snel merkte Harald dat het hem niet gelukkig maakte. Hij had geld als uitgangspunt genomen en hij speelde voor zijn gevoel iedere avond een toneelspel. ‘Als je niet onder gelijkgestemden bent, kost dat veel energie’. Hij gooide het roer om. ‘Het gaat erom dat je je onder gelijkgestemden begeeft, dat je plezier hebt in wat je doet en dat mensen voor jou komen, voor het gedachtengoed dat je uitdraagt’. In plaats van uit te breiden naar meer hotelkamers bij de herberg, bleef Harald kleinschalig.
Na de herberg kwamen de boerderijlodges. ‘Langzamerhand kwam ik erachter dat ik een tukker ben, dat ik graag wil delen met mensen’. Er waren al een aantal B&B’s bij boeren in de omgeving en Harald besloot met ze samen te gaan werken. ‘Eigenlijk waren dat precies de plekken die ik zocht, ik heb verstand van toerisme, zij kunnen de gasten ontvangen en het ontbijt verzorgen’. Inmiddels zijn er al zeven boerderijlodges waar je kunt overnachten, een bijzondere samenwerking waarin boer en herbergier elkaar helpen en er samen voor hun gasten zijn.
Aan die overnachtingsmogelijkheden wordt nu dus ook de landschapskamer toegevoegd. Zoals te lezen is op de website is die kamer ‘een hotelkamer midden in het landschap. Grote glazen wanden rondom bieden een optimale beleving van het omliggende landschap. Houten panelen laten de Landschapskamer opgaan in het landschap en bieden privacy. Het houten interieur is strak en tijdloos en geeft het typische Droste-gevoel’. Dat Droste-gevoel laat zich nog het beste vertalen naar authenticiteit, naar puurheid en naar echtheid. In Twente vind je dat, volgens Harald. ‘Dingen moeten echt zijn, je vindt hier rust, het langzame leven’. In de landschapskamer hoef je als gast helemaal niets. ‘Er is geen programma. Je gaat zitten, je praat met elkaar, je slaapt uit, maar er hoeft vooral helemaal niets’.
Er staan nog veel plannen op stapel. Zo is er nu nog maar één landschapskamer, uiteindelijk moeten er meer kamers komen die dan samen een hotel vormen; het landschapshotel, met kamers verspreidt over heel Twente. Ook vertelt Harald over een concept waarbij je als gast kan eten bij de boer en een stadskantine waar mensen voor elkaar koken, met echte en eerlijke ingredienten. We zijn benieuwd naar het volgende dat de herbergier oppert. En ondertussen zakken we onderuit en genieten we van het prachtige Twentse landschap.