Wild

Vanaf 1 februari is de film Wild te zien in de Nederlandse bioscopen. De natuurfilm brengt de schoonheid van de Veluwe in beeld, gedurende de vier jaargetijden. De hoofdrollen zijn weggelegd voor de vos, het edelhert en het wilde zwijn. We spraken bedenker en filmmaker Luc Enting, over dit unieke project.

Luc Enting kan de Veluwe gerust zijn tweede thuis noemen. ‘Ik ben een mens van de hoge grond, ik woon al 37 jaar op de Veluwe, ik voel me hier ontzettend thuis en moest er filmen’. Enting deed al eerder een aanvraag voor een subsidie om de film te financieren maar kreeg dat destijds niet rond. ‘We waren er iets te vroeg mee’. Als een van de argumenten kreeg Enting te horen dat er toch niemand naar zou kijken, een natuurfilm in de bioscoop. Totdat de film de Nieuwe Wildernis, gedraaid op de Oostvaardersplassen in Flevoland, een gigantisch succes werd. Bij een tweede aanvraag werd er wel geld vrijgemaakt en werd Wild daarmee ook de eerste natuurfilm die door het filmfonds, gedeeltelijk, betaald is. Ook de provincie en de producent deden een duit in het zakje.

Behalve Enting zelf, heeft Dick Harrewein ook gefilmd. ‘We hebben alles in twee jaar tijd gedraaid; Dick zat meer op de kleine dieren, ik deed de grote dieren, de vos en de herten’. ‘Het is eigenlijk te vergelijken met topsport, het is fysiek erg zwaar’. Weekenden en vakanties werden ervoor opgeofferd om maar zoveel mogelijk bruikbaar materiaal te kunnen draaien. ‘We werkten met een script, daar wilden we ons aan houden. Als het dan niet meteen lukt, moet je niet nerveus worden’. Dat het toch gelukt is in die tijd mag volgens Enting gerust een wonder heten. Wild heeft een verhalende filmvorm en hangt tussen documentaire en fictie in. Het verhaal wordt verteld door André van Duin. Omdat sommige scenes geënsceneerd zijn, doet de vorm direct denken aan de natuurfilms van de BBC. Enting bevestigd dat, maar benadrukt ook dat er niet te veel gekunsteld is; ‘Het is allemaal echt wat je ziet, hier en daar zijn er wel stukjes film aan elkaar geplakt, om het verhaal te laten kloppen, maar alles is gefilmd’.

De raaf had als vierde personage eigenlijk ook in de film moeten zitten, maar die werkte bepaald niet mee. Dat vindt Enting wel jammer. ‘Ik had iets meer van de raaf gehoopt, maar hij was ons te slim af’. ‘Dat maakt hem ook zo bijzonder, ze zijn heel sluw, heel intelligent en hebben een fotografisch geheugen, ze herkennen zelfs je auto’. ‘Ze laten zich niet zomaar filmen’.

Gelukkig is het verhaal van de vos compleet, zoals van tevoren was bedacht. ‘De vos staat als karakter voor mij op nummer één, die vervult toch wel de hoofdrol in de film’. Op de vraag wat Enting de mooiste scène vindt, heeft hij direct antwoord; ‘het is me gelukt om in beeld te brengen hoe moeder vos haar laatste dochter de deur uitstuurt’. ‘Ik heb moeder vos daarbij in beeld terwijl ze een dutje doet als de dochter verschijnt die nog steeds een beetje om haar heen hangt. Moeder maakt duidelijk dat ze haar aanwezigheid niet meer op prijs stelt en jaagt de dochter bruut weg. Ik ben daar dan getuige van, dat levert wel kippenvel op’.

Enting hoopt dat de kijkers net zo zullen genieten en de film de Veluwe in een ander daglicht plaatst; ik wil mensen anders laten kijken dan wanneer je er gewoon doorheen wandelt’.

Wil je de film ook zien? Wij mogen twee x twee kaarten verloten. Volg ons op Instagram en stuur ons een e-mail met de reden waarom jij moet winnen.